วิศวะสยบรัก

วิศวะสยบรัก

by :: หนึ่งฝัน 

อุตส่าห์คิดว่าการเป็นนักศึกมหา'ลัยจะสงบสุขซะอีก ที่ไหนได้ เข้ามาไม่ทันไรก็มีประเด็นให้ปวดหัวสุดๆ 

ดารินทร์ เด็กสาวจากเมืองชลต้องสับสนวุ่นวายเมื่อหนุ่มวิศวะดีกรีเดือนคณะสร้างเรื่องให้ไม่เว้นวัน 

เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงชอบมาวอแวเธอนัก ทั้งที่เธอเป็นเพื่อนรูมเมตของน้องรหัสเขาแท้ๆ 

หัวจะปวด 

จอมทัพ เดือนวิศวะปีสอง 

ชีวิตในรั้วมหา'ลัยไม่น่าเบื่ออีกต่อไปเมื่อได้เจอใครบางคน 

ความเหลอหลาและความเด๋อด๋าของเธอช่วยให้เขาอยากมาเรียนมากขึ้นหลายสิบเท่า 

แต่ให้ตาย ขนาดว่าเธอไม่ได้โดดเด่นไปกว่าใคร แต่ทำไมใครๆ ก็ชอบวุ่นวายกับเธอนัก 

หงุดหงิดชะมัด! 

555555555555555555555555555555555555555555555555555555

ดารินทร์ :: นั่นพี่จะทำอะไรน่ะ!!

ฉันร้องด้วยความตกใจเมื่อพี่จอมทัพเหวี่ยงฉันลงบนเตียงในคอนโดฯ ของเขาอย่างรุนแรง ซ้ำยังขึ้นคร่อมฉันและทำหน้าน่ากลัวมากๆ ด้วย

จอมทัพ :: ก็ทำเหมือนไอเหี้-นั่นทำไง! 

ดารินทร์ :: ไม่นะ พี่บ้าไปแล้วเหรอ ปล่อยรินทร์นะ

ฉันพยายามปัดป้อง แต่ว่าพี่จอมทัพแรงเยอะมาก เพียงมือเดียวก็กดข้อมือฉันทั้งสองข้างได้สำเร็จ

จอมทัพ :; แล้วปล่อยให้ไอ้เวรนั่นแตะตัวเธอทำไมวะ บอกแล้วไงว่าอย่าให้ใครมายุ่ง! 

เขาตะคอกเสียงดัง แววตาดุดันอย่างน่ากลัว 

ดารินทร์ :: รินทร์เปล่านะ เขาเมารินทร์ห้ามเขาแล้ว

ฉันพยายามอธิบาย เพราะตัวเองไม่ได้อยากจะให้มารุ่มร่ามสักนิด แต่ว่ามันเป็นอุบัติเหตุ 

จอมทัพ :: ถึงบอกไงว่ามาที่นี่แบบนี้ ไม่เคยเชื่อฟังกันเลย เวรเถอะ! 

เขาสบถลั่น เล่นเอาฉันสะอื้นฮัก เพราะไม่บ่อยนักที่เขาจะเกรี้ยวกราดขนาดนี้ 

ดารินทร์ :: ฮึก พี่จอมทัพ 

จอมทัพ :: ไม่ต้องมาร้อง เตือนไม่เคยฟัง คิดว่าฉันใจมากหรือไงวะ

ดารินทร์ :: ขอโทษ ฮึก แต่อย่าลงโทษรินทร์เลย รินทร์กลัว 

จอมทัพ :: โมโหว่ะแม่ง 

ดารินทร์ :: ….

ฉันเงียบ เพราะเหมือนพี่จอมทัพกำลังพยายามระงับอารมณ์ด้านมืดเอาไว้ และฉันคิดว่า หากฉันเงียบไว้น่าจะปลอดภัยมากกว่า 

หากทว่า ประโยคต่อมาที่เขาตะคอกบอกก็เล่นเอาหัวใจเต้นแรง 

จอมทัพ :: ทีหลังใครชวนไม่ต้องไป! จำใส่หัวไว้ แล้วใครหน้าไหนมายุ่งบอกไปเลยว่ามีผัวแล้ว เข้าใจไหม! 

ดารินทร์ :: ได้ไง รินทร์ยังไม่…

จอมทัพ :: ยังไม่อะไร หัวโด่อยู่นี่คิดว่าอยากเป็นพ่อหรือไงยัยโง่!! 

วะ ว่าไงนะ อยากเป็นผัวอย่างนั้นเหรอ บ้าเถอะ! 

สนใจอีบุ๊ค 

คลิกที่นี่